بررسی عوامل فردی و اجتماعی در میزان بروز آزار جنسی زنان شاغل شهر تهران

چکیده این پژوهش به بررسی رابطه عوامل فردی و اجتماعی در بروز آزار جنسی زنان شاغل شهر تهران می پردازد. جامعه آماری این پژوهش زنان شاغل 21 تا 37 سال که در طی 12 ماه گذشته در معرض آزار جنسی قرار گرفته بودند در شهر تهران انجام شد و گروه نمونه بر روی120 نفر از زنان شاغل همین جامعه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید. در این مطالعه آزمودنی ها به سه ابزار ، آزمون تجربه جنسی (seq، فیتز جرالد، 1988)، آزمون تجدید نظر شده پنج عامل بزرگ شخصیت (neo-pi-r ، مک کری و کاستا،1992) و آزمون تجربه روابط نزدیک (ecr، برنان و والر فرالی،0020) پاسخ دادند و به منظور سنجش عوامل اجتماعی، به صورت چند گزینه ای به جز پایگاه شغلی در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون و آزمون f استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای پیش بین روان رنجورخویی(%75/4) ، برون گرایی با (%0.51)، توافق جویی با (%3.718) ، وظیف شناسی با (%0.11)و گشودگی به تجربه با (%0.64) ، واریانس مربوط به شخصیت را تبیین می کند که عاملهای روان رنجورخویی، برون گرایی و توافق جویی با آزار جنسی رابطه معناداری دارند اما درعامل های وظیفه شناسی و گشودگی به تجربه با آزار جنسی رابطه معناداری یافت نشد. متغیر پیش بین سبک ناایمن اضطرابی با (1.702%) و سبک ناایمن اجتنابی با (%0.98 )واریانس مربوط به سبک دلبستگی را تبیین می کنند که هر دو سبک دلبستگی با آزار جنسی رابطه معناری دارند. متغیرهای پیش بین مربوط به عوامل اجتماعی که عبارتد از سن با (2.29%)، میزان درآمد با (1.219%)، پایگاه شغلی با (0.59%) ، سابقه کاری با (0.48% )، وضعیت تاهل با (0.68%)، و میزان تحصیلات با (0.39%) واریانس های مربوط به داده-های جمعیت شناختی را تشکیل می دهند که با آزار جنسی رابطه معناداری دارند. واژگان کلیدی: آزار جنسی، زنان، محیط کار